Harus
menaati peraturan, tiap hari menyuruhmu menghafal dan tidak memberi penjelasan
padamu, dengan demikian pikiranmu barulah dapat terfokus, jika memberi
penjelasan padamu, anda justru akan berpikir sembarangan.
Terutama
anak-anak masih belum dewasa, pemikirannya mudah menyimpang. Maka itu mengapa
anak-anak disuruh menghafal tetapi tidak diberikan penjelasan, kapan barulah
boleh diberikan penjelasan? Yakni pada kisaran usia 13-15 tahun.
Usia
13 tahun masuk ke “Taixue” yang setara dengan sekolah tingkat atas, diantaranya
tidak ada lagi sekolah menengah. Di tingkatan ini, guru akan menyampaikan
penjelasan terhadap buku-buku yang selama ini dihafal anak-anak, berdiskusi
denganmu, anda boleh mengajukan pertanyaan, guru akan menjawab.
Di
Taixue tidak ada lagi buku-buku, mengapa demikian? Para pelajar sudah menghafal
di luar kepala isi buku-buku sejak usia kecil, guru juga sudah menghafal di
luar kepala, contohnya guru menerangkan padamu tentang “Lun Yu (Analek
Konfusius)” halaman berapa baris ke-berapa, anda langsung tahu isinya, karena
sudah hafal di luar kepala.
Klasik-klasik
yang penting sudah dihafal sejak anak-anak berusia 7-12 tahun, anak-anak
memiliki daya ingat yang kuat. Maka itu saat dewasa, mereka mampu mengingat
kalimat Klasik dengan baik, tidak perlu lagi membuka buku dan memeriksa ada di
halaman berapa, mana kayak orang sekarang, alangkah repotnya, orang zaman dulu
sudah hafal di luar kepala.
Maka
itu orang zaman dulu kalau sekolah gembiranya bukan main, apalagi ketika naik
ke tingkatan Taixue, setiap hari menghormati guru bagaikan Ayahbunda, belajar
dengan serius membalas budi guru.
Kutipan Ceramah
Master Chin Kung 5 Mei 2011
一定守規矩，天天叫你背書，不給你講解，你心是定的，講解你會胡思亂想。尤其是小孩沒有成熟，那個思想就會有偏差。所以只叫你讀，不跟你講，什麼時候跟你講？十三歲進太學，十三歲到十五歲，最遲是十五歲，最早十三歲，當中沒有中學，進太學。太學裡面讀書有老師跟你講解、跟你討論，你可以提出問題，老師給你解答。太學裡沒有書本，為什麼？都背熟了，老師也背熟了，學生也背熟了，跟你講《論語》第幾頁第幾行，你都清楚，你背得滾瓜爛熟。所以老師跟同學都熟，重要的典籍都是從六、七歲到十二歲全部背完，小孩記憶力好。所以到大的時候，引經據典不需要去查書，哪像現在查書多辛苦，他們都是已經記熟了。所以讀書很快樂，到太學很快樂，每天真的奉事師長，對老師尊重跟父母一樣，認真學習就是報老師的恩。
文摘恭錄 — 淨土大經解演義 （第三九六集） 2011/5/5 香港佛陀教育協會 檔名：02-039-0396
Orang
zaman dulu kalau sekolah gembiranya bukan main, apalagi ketika naik ke
tingkatan Taixue (setara dengan sekolah menengah tingkatan atas), setiap hari
menghormati guru bagaikan Ayahbunda, belajar dengan serius membalas budi guru.
Guru
selalu membawa murid-murid berwisata ke alam bebas, ketika menjelaskan sampai
bagian mana, maka guru akan membawa mereka meninjau langsung ke lokasi alam
tersebut, agar anda dapat melihat kenyataannya, membawa bekal makanan dan
minuman, setelah pulang kembali ke kelas, maka bagian tersebut telah usai
dijelaskan, sekolah dengan cara begini alangkah gembiranya!
Manalah
seperti orang sekarang, sekolahnya begitu merana! Kita melihat anak-anak
sekarang sekolahnya begitu sengsara, masih beranikah bertumimbal lahir ke dunia
jadi manusia? Nyali pun jadi menciut, manalah berani, begitu menderita!
Yang
namanya sekolah itu sesungguhnya adalah menyenangkan, sejak kecil dapat
bersekolah adalah hal yang membahagiakan, tetapi sekarang malah menjadi momok
yang menyeramkan, begitu menyengsarakan, siapa lagi yang mau bergerak di bidang
pendidikan?
Zaman
dulu sekolah adalah hal yang membahagiakan, mengajar juga adalah profesi yang
membahagiakan. Kalau bukan demikian, lantas mengapa Buddha Sakyamuni menekuni
karir begini, justru karena Beliau adalah insan yang cerdas makanya bergerak di
bidang pendidikan.
Sedangkan
Konfusius agak lambat menyadarinya, setelah berkeliling di seluruh negara di
daratan Tiongkok, barulah pulang mengajar dan merasakan kebahagiaan, “Ketika
teori yang dipelajari dapat diterapkan ke dalam kehidupan keseharian, alangkah bahagia-nya”.
Andaikata sejak awal dapat menikmati
kebahagiaan ini, maka dia takkan pergi berkeliling ke berbagai negara, memohon
sebuah jabatan, buat apa? Tidak perlu, andaikata sejak awal dia menyadarinya,
maka pasti akan meneladani Buddha Sakyamuni.
Kutipan Ceramah
Master Chin Kung 5 Mei 2011
讀書很快樂，到太學很快樂，每天真的奉事師長，對老師尊重跟父母一樣，認真學習就是報老師的恩。老師的教學通常都是遊山玩水，講到書裡的典故，講到什麼地方就到什麼地方去看，讓你看實際狀況，帶著酒菜，學生服勞役，帶著一群學生遊山玩水，玩回來，這一門功課教完了，那個讀書多快樂！哪有像現在讀書這麼苦！我們看到現在小孩念書這麼苦，還敢不敢投胎作人？不敢，這麼苦！讀書是個樂事，從小讀書就快樂，快樂一輩子，哪有讀書讀得這麼苦的，這個事情誰幹？所以讀書是快樂人生，教學是快樂人生；要不是快樂，釋迦牟尼佛不幹這個事情，聰明，他不是傻瓜。 孔老夫子周遊列國回去才嘗到這種快樂，「學而時習之，不亦說乎」。早要嘗到，他就不必去周遊列國，去求個一官半職，何必？沒有必要，他一定想到要學釋迦牟尼佛。
文摘恭錄 — 淨土大經解演義 （第三九六集） 2011/5/5 香港佛陀教育協會 檔名：02-039-0396
Mengembangkan
kebijaksanaan merupakan hal yang membahagiakan! Kebahagiaan ini tidak ada
kaitannya dengan ketenaran dan keuntungan. Ini bukan kedudukan, ini juga bukan
harta kekayaan, melainkan meningkatkan kualitas batin.
Dengan
istilah umum adalah kelak dia naik ke Surga, hidupnya akan lebih baik daripada
di alam manusia, mengapa demikian? Etika moralnya meningkat, dengan sendirinya
akan terjalin dengan Alam Surga.
Orang
yang suka belajar akan berkumpul dengan orang yang suka belajar, insan yang
beretika moral akan berkumpul dengan insan yang beretika moral, orang yang
bagaimana maka akan berkumpul dengan orang yang sama dengannya.
Orang
yang suka menari akan bertemu dan berkumpul dengan orang yang suka menari,
orang yang suka berhura-hura juga akan berkumpul dengan sesamanya, orang yang
suka belajar akan berkumpul dengan orang yang suka belajar, orang yang punya
hobi berlainan takkan berkumpul bersama.
Orang
yang beretika moral akan naik ke Surga, berkumpul dengan insan yang beretika
moral. Orang yang berhati serakah, benci dan dungu akan terjalin dengan tiga
alam rendah, dia pasti menuju ke sana, jadi bukanlah ditangkap Raja Yama,
tetapi niat pikirannya yang mengantarnya ke sana, begini barulah sesuai dengan
logika.
Kutipan Ceramah
Master Chin Kung 5 Mei 2011
真正求學問、求智慧，不是求別的，在佛法裡面求智慧，在儒家講求學問，樂事！無比的幸福快樂，與名利毫不相干。這不是地位，這不是財富，與這個不相干，提升自己的境界。用一般宗教裡面講輪迴，他的後世是天堂，比人間更殊勝，為什麼？他的道德向上提升，自然感得這些境界。好學的一定跟好學的在一起，有道德的人一定跟有道德的人在一起，這就是物以類聚。世間人也一樣，喜歡跳舞的跟喜歡跳舞的在一起，喜歡玩樂的跟玩樂的人在一起，喜歡讀書的他一定跟讀書的人在一起，志不同道不合他就不會聚在一起。喜歡道德的，天講道德，天的道德比人還要高，他肯定到那裡去了。喜歡搞貪瞋痴慢，就是三惡道，他一定到那裡去，不是閻王找他，不是的，是他什麼？他的意念，他去走那個方向，他自然去了，這個才是合乎情理。
文摘恭錄 — 淨土大經解演義 （第三九六集） 2011/5/5 香港佛陀教育協會 檔名：02-039-0396
