Seluruh sutra yang dibabarkan
oleh Buddha Sakyamuni, menasehati kita supaya membangkitkan tekad terlahir ke
Alam Sukhavati, lantas mengapa kita tidak menemukannya?
Dungu, tidak punya
kebijaksanaan, tidak punya keterampilan samadhi, bahkan membaca Sutra saja
tidak punya kesabaran. Apa yang terjadi dengan orang begini? Sulit
diselamatkan!
Menasehati dirinya supaya
melepaskan kemelekatan, dia tidak sanggup melepaskan, ambisi untuk memperkaya
pengetahuan begitu kuatnya, bagaimana dia sanggup melepaskan kemelekatan?
Insan suci dan bijak zaman dulu
mengajarkan dirinya supaya memfokuskan diri pada satu Pintu Dharma dan
mendalaminya, dia malah mencurigai, oleh karena dia tidak melihat adanya
seorang sosok teladan yang dapat ditirunya, makanya dia tak percaya! Alhasil
hal ini telah menghancurkan masa depannya, dia tak percaya.
Maka itu jarang ada orang yang
mampu belajar sendiri tanpa bimbingan guru, seorang guru bertugas membangun
landasan bagi anak didiknya, selanjutnya terpulang kembali pada si murid,
apabila dia dapat tekun dan belajar berkesinambungan tak terputus, kelak
prestasinya pasti melampaui gurunya.
Hal ini serupa dengan kata
pepatah sebagai “Kemampuan murid berasal dari didikan guru, namun akhirnya
prestasi murid mengungguli prestasi guru.” Semua ini berasal dari ketulusan
hati dan rasa hormat. Hal ini tidak boleh tidak dipahami.
Hari ini kita tidak mampu
menyelami ajaran, faktor yang paling utama adalah tidak punya keyakinan hati, menaruh
kecurigaan, tidak punya hati hormat sama sekali, tidak mengerahkan segenap hati
dalam belajar, mengira diri sendiri telah belajar, padahal sesungguhnya adalah
tidak sama sekali.
Makna sesungguhnya yang
terkandung di dalam ajaran Sutra tidak diketahuinya, yang dipahami adalah
penafsirannya sendiri, bukanlah makna sesungguhnya yang tercantum di dalam
Sutra, inilah penyakit batin yang umumnya diderita oleh praktisi pemula.
Maka itu dalam belajar Buddha
Dharma maupun ajaran insan suci dan bijak, kunci utamanya adalah guru, guru
yang menanam landasan pada anak didiknya, mempengaruhinya seumur hidup!
Kutipan Ceramah
Master Chin Kung 11 April 2011
佛祖千經萬論處處指歸，不是他有什麼過錯，我們看不出來，為什麼看不出來？糊塗，沒智慧，沒定功，甚至於展開經卷不耐煩。這種人怎麼辦？難度！勸他放下，他放不下，求知欲望很強，他怎麼肯放下？聖賢人教他一門深入，他懷疑，沒有一個好的例子，一門深入、長時薰修的結果他看到了，他沒看到，難以相信！這句話把他的前途斷送掉了，他不相信。所以學東西沒有無師自通的，都是向老師請教、學習奠定基礎，往後如果是真精進，鍥而不捨，可以超過老師。這就是諺語所說的，「青出於藍而勝於藍」，比藍更美，全從真誠恭敬當中來的，這個不能不知道。
我們今天學東西入不進去，主要對它沒信心、對它懷疑，沒有一點恭敬心，漫不經心在學習，以為是學習了，其實沒有。經典裡頭正確的意思不知道，所理解的是自己意思，不是經裡頭的真實義，初學的人病在此地。所以初學佛、初學道、初學儒，第一個老師是關鍵，啟蒙的老師，關係你一生！
文摘恭錄 — 淨土大經解演義 （第三七一集） 2011/4/11 澳洲淨宗學院 檔名：02-039-0371
Buddha dan Bodhisattva tidak
pernah menghukum manusia, tidak pernah terdengar. Pelaku kejahatan jatuh ke
tiga alam rendah, tiga alam rendah tercipta dari hati dan pikirannya, apa yang
ditabur itulah yang dituai.
Jadi tidak ada kaitannya dengan
orang lain, tetapi menjelma dari hati dan pikiran sendiri. Serupa dengan
bermimpi, saat bermimpi buruk, siapa yang memberimu mimpi buruk? Tidak ada
kaitannya dengan orang lain, namun segala sesuatu tercipta dari hati dan
pikiran sendiri.
Maka itu, enam alam tumimbal
lahir juga muncul dari hati dan pikiran sendiri. Surga merupakan jelmaan dari
pikiran baik, sebaliknya Neraka merupakan jelmaan dari pikiran jahat.
Dengan pikiran suci barulah
dapat terjalin dengan Jalan KeBuddhaan, maka itu segalanya terpulang kembali
pada diri sendiri, bukan pada orang lain, siapa pun tidak bisa ikut campur
tangan.
Dalam membantu para makhluk,
Buddha hanya dapat menyampaikan kebenaran pada dirimu, asalkan kita dapat
meyakini, dapat memahami, barulah dapat mencapai pencerahan.
Kutipan Ceramah
Master Chin Kung 11 April 2011
佛菩薩從來沒聽說懲罰過人的，沒有，人做錯事墮到三途，那個三途是自己變現的，自作自受。不是菩薩變的，也不是上帝變的，也不是鬼神變的，與任何都不相干，自己變的。就像你作夢一樣，做惡夢一樣，你做惡夢誰給你受的？不是外面的力量，自己變的。所以，三途六道統統是自己變現的，天堂，善念變現的，地獄，惡念變現的。離開善惡念頭的時候，天堂、地獄統統沒有，大乘經裡面給我們講的諸法真相。明瞭之後，我們就曉得自己應該怎樣對自己，純淨純善就跟佛道相應，要是純邪純惡，那就跟地獄相應，全在自己，不在別人，誰都管不了。佛不是用這個來勸我們，不是的，你這樣想的話你完全不了解。佛從來沒起心動念過，所以根本沒有分別執著。佛幫助眾生只是把事實真相告訴我們，我們能信、能解就開悟、就覺悟了。
文摘恭錄 — 淨土大經解演義 （第三七一集） 2011/4/11 澳洲淨宗學院 檔名：02-039-0371
